ႏိုင္ငံျခားအေတြ႕အႀကံဳ
စပ္မိစပ္ရာဘေလာ့မွာေရးထားတဲ့
Happy Birthday To Meကိုဖတ္ျပီးဒီပို႕စ္ကိုေရးျဖစ္သြားတာပါ။
ႏိုင္ငံျခားကိုလူေတြကအထင္ႀကီးႀကတယ္။ ႏိုင္ငံျခားကတုိးတက္တယ္၊ပိုက္ဆံရွာလုိ႕ေကာင္းတယ္ ဆိုျပီးႏိုင္ငံျခားအရမ္းသြားခ်င္ႀကတယ္။ ၀ကၤပါ လည္းမေရာက္ခင္တုန္းကဒီလိုပါပဲ။ ဒီမွာကပညာေကာင္းေကာင္းသင္လို႕ရတယ္ေပါ့ေနာ္။သိပ္ကိုလာခ်င္ခဲ့တာ။ အခုက်ေတာ့မေနခ်င္ဘူး။ အခုမွဒီစကားေျပာရင္လူေတြကေရာက္လုိ႕ေျပာတယ္လို႕ျဖစ္မယ္။ ဒီမွာကျမန္မာျပည္နဲ႕ေတာ့ဆန္႕က်င္ဘက္ပါပဲ။ အေရွ႕ႏိုင္ငံနဲ႕အေနာက္ႏုိင္ငံဆုိေတာ့ေလ။
ဒီမွာမိသားစုနဲ႕ေနရရင္ေတာ့ေတာ္ေသးတယ္။
တစ္ကိုယ္တည္းေနတဲ့သူေတြကေတာ့အရမ္းအထီးက်န္ဆန္မွာပဲ။
ဒီမွာကဘယ္လိုအထီးက်န္ဆန္လဲဆိုေတာ့ -----
၁) အိမ္ေတြကတံခါးေတြအလံုပိတ္ထားတယ္။
Air-con (သို႕) Heater နဲ႕ပဲေနတာမ်ားတယ္။
ဒီေတာ့တစ္အိမ္နဲ႕တစ္အိမ္မသိႀကဘူး။
တစ္ခ်ိဳ႕အိမ္ေတြဆိုလူေနလားမေနလားေတာင္မသိႏိုင္ဘူး။
၂) ေနရာ(State)ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ဘယ္သြားသြားကားသံုးရတယ္။
ကားမရွိရင္ေျခက်ိဳးသလုိပဲ။
ကိုယ္ကမေမာင္းတတ္ရင္သိတဲ့လူတစ္ေယာက္ေယာက္ကိုပို႕ခုိင္း။
ဒီေတာ့သူအားတဲ့အထိေစာင့္ရတယ္။လူတိုင္းနီးပါးကားသံုးႀကေတာ့လမ္းမွာလူမရွိဘူး။
ဒီမွာက အသက္ (၁၆)ႏွစ္ဆုိကားေမာင္းလို႕ရျပီ။
၀ကၤပါေတာင္ကားမေမာင္းတတ္ေသးဘူး။ အေဖပို႕ေပးေနေတာ့သက္သာေနတာ။
၃)တစ္ေယာက္နဲ႕တစ္ေယာက္လည္းသိပ္မခင္ႀကဘူး။ ဆရာမတစ္ေယာက္ေျပာျပတာေပါ့ေနာ္။
သူတို႕ေတြကသူငယ္ခ်င္းကိုဆိုေနရာနဲ႕လုိက္ျပီးေတာ့ေပါင္းႀကတာတဲ့။သူ႕အတြက္ ေဂါက္ရုိက္ေဖာ္ရုိက္ဖက္သူငယ္ခ်င္းက တျခားကိစၥေတြဆိုအသံုးမ၀င္ဘူးတဲ့။ အတူတူမလုပ္ျဖစ္ဘူးေပါ့ေနာ္။ေဂါက္ရိုက္ဖို႕မဟုတ္ရင္မဆက္ဆံျဖစ္ေတာ့ဘူးဆုိပဲ။
ဒီလုိဒီလိုအထီးက်န္မွဳေတြရွိတဲ့အေမရိကားပါ။
ဘာနဲ႕တူသလဲဆိုေတာ့ လူခ်မ္းသာနဲ႕လူဆင္းရဲလိုေပါ့။
ဒီမွာက စား၀တ္ေနေရးမပူရေပမဲ့ စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာအေနနဲ႕က်ေတာ့ ခ်မ္းသာမွဳမရွိဘူး။
ျမန္မာျပည္မွာက စား၀တ္ေနေရးပူရေပမဲ့ စိတ္ခ်မ္းသာမွဳအျပည့္အ၀ရွိတယ္။ ျမန္မာျပည္ကလူေတြကိုလူဆင္းရဲလုိ႕ေျပာတာမဟုတ္ဘူးေနာ္။ ဥပမာေျပာျပတာပါ။ လူေတြကဒီမွာအေနႀကာသြားရင္တစ္ကိုယ္ေကာင္းေတြဆန္လာတတ္တယ္။
စိတ္ဓာတ္ေတြပ်က္စီးလာႀကတယ္။ ကိုယ့္ကုိယ္ကိုထိန္းမွပဲမပ်က္စီးမွာ။
ဦးသႀကၤန္ က အေမရိကားမွာမေနခ်င္တာကိုနားလည္ပါတယ္။ ဒီမွာကျမန္မာျပည္အေနနဲ႕ႀကည့္ရင္ တစ္လ ေဒၚလာ(၂၀၀၀)ေလာက္ရတယ္ဆုိေပမဲ့ ေဒၚလာနဲ႕သံုးရတာေလ။
ျမန္မာပိုက္ဆံနဲ႕ဆို သိန္း(၂၀) နီးပါးေလာက္ ရွိေပမယ့္
"ဆင္လည္းဆင္အထြာနဲ႕ဆင္၊ ႀကြက္လည္းႀကြက္အထြာနဲ႕ႀကြက္"လုိေပါ့။ ဒီမွာသူ႕ဟာနဲ႕သူေလာက္ရုံေလာက္ပဲရွိတာပါ။ အိမ္တစ္လံုးကို သိန္းဂဏန္းေပးရတယ္။
၁ သိန္း ၂သိန္းေပါ့ေနာ္။ ဟိုမွာေဒၚလာ ၁သိန္း ၂သိန္းဆုိရင္ေတာ့
နန္းေတာ္ေတာင္၀ယ္လုိ႕ရမယ္။
အလုုပ္ကေတာ့အရမ္းေပါပါတယ္။ တစ္နာရီလုပ္ရင္ (၇)ေဒၚလာရတယ္။
ဒါေပမဲ့လုပ္ရတာကမတတ္သာဘူး။ တစ္ေနကုန္မတ္တပ္ရပ္ျပီးတစ္ခ်ိန္လံုးလုပ္ေနရတာ။
နားခ်ိန္ေတာ့ရွိတာေပါ့ေနာ္။
ပညာနဲ႕လုပ္စားတဲ့လူေတြဆုိတတ္သာတာေပါ့ေနာ္။ ဒါေပမဲ့မ်ားေသာအားျဖင့္ဒီေရာက္လာႀကတဲ့လူေတြကစာသိပ္မသင္ျဖစ္ႀကေတာ့ဘူး။
စာသင္ရတာပင္ပန္းျပီးအခ်ိန္အရမ္းကုန္လို႕ေလ။
ပညာနဲ႕အလုပ္လုပ္ဖို႕အနည္းဆံုး(၄)ႏွစ္ေလာက္ေတာ့သင္ရမယ္။ဒီေတာ့ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကေက်ာင္းမတတ္ေတာ့ဘဲ
အလုပ္ပဲလုပ္ႀကေတာ့တယ္။ကေလးေတြကေတာ့ေက်ာင္းတတ္တာေပါ့ေနာ္။
လူႀကီးေတြကုိေျပာတာ။
၀ကၤပါလည္းကေလးဘဲရွိေသးတာကိုး။ဒီေတာ့ေက်ာင္းတတ္တယ္။ အလုပ္ကေတာ့ေက်ာင္းပိတ္ဆိုမိဘေတြကိုကူလုပ္ေပးတယ္။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ပါ။ လူဆိုတာတစ္ခုကိုလုိခ်င္ရင္တစ္ခုေတာ့စြန္႕လွြတ္ရမွာပဲေပါ့။ အားလုံးျပီးျပည့္စံုဖို႕ဆုိတာမလြယ္ဘူးေလ။ အခုဒီမွာေကာင္းေကာင္းစား၊ေကာင္းေကာင္းေနရတယ္။
ပညာလည္းေကာင္းေကာင္းသင္ရတယ္။ဒီေလာက္ဆိုေတာ္ပါျပီ။
ဘာရယ္မဟုတ္ပါဘူး။စိတ္ထဲတုိက္ဆိုင္တာေလးကိုေရးလိုက္တာပါ။ ေလာကမွာဘယ္အရာမဆိုအေကာင္းနဲ႕အဆိုးဒြန္တြဲေနတာပါပဲ။
ဘယ္မွာပဲေနေနစိတ္ထားတတ္ရင္အားလံုးေပ်ာ္ဖို႕ေကာင္းတာႀကီးပါပဲ။
