မီးပ်က္တဲ့ညတစ္ည

• Posted: 4:44:00 AM
• |
• Author: Winkabar

မေန႕ကေက်ာင္းမွာ မီးပ်က္သြားတယ္။ မုိးေတြတအားရြာေတာ့ မီးႀကိဳးေတြ ပ်က္သြားလို႕တဲ့။ ေက်ာင္းဆုိေတာ့ သူတုိ႕က မီးစက္ခုတ္ေတာ့ ခဏေလးပဲပ်က္ၿပီးေတာ့ ျပန္လာတယ္။ တခ်ိဳ႕ေနရာေတြကေတာ့ ေမွာင္ေနတာေပါ့။ ဒီမနက္က်ေတာ့ အိမ္မွာ မီးပ်က္သြားတယ္။ ဟာ..သြားၿပီလို႕ ဒီေန႕ကေက်ာင္းမသြားရေတာ့ တစ္ေနကုန္အိမ္မွာ ဒီအတုိင္းပဲထုိင္ေနရေတာ့မယ္ထင္ေနတာ။ ေတာ္ေသးတယ္ ခဏပဲပ်က္ၿပီးေတာ့ ျပန္လာတယ္။ ဒါေပမဲ့ ညေနဖက္ ၄ နာရီေလာက္က်ေတာ့ တစ္ခါထပ္ပ်က္တယ္။ တစ္ညလံုးပ်က္သြားတာ မနက္၄ နာရီေလာက္မွပဲျပန္လာေတာ့တယ္။ ဒီမွာက မီးက သိပ္ပ်က္ေလ့မရွိေတာ့ မီးလည္းပ်က္သြားေရာ အိမ္တုိင္းေမွာင္မဲေနတာပဲ။ မီးမပ်က္တာႀကာေတာ့ မီးပ်က္သြားေတာ့ ေနလို႕ေတာ့ေကာင္းတယ္။ အထူးအဆန္းလိုပဲ။ အရင္ရက္ေတြဆုိ မီးလာတဲ့အခ်ိန္ေတြဆုိရင္ လူတိုင္းလုိလုိက အိမ္ျပန္ေရာက္ရင္ တီဗီြႀကည့္ ကြန္ပ်ဴတာလုပ္နဲ႕ အားလံုးစုထုိင္ၿပီးေတာ့ စကားေျပာျဖစ္တာ ေတာ္ေတာ္ရွားတယ္။ အခု မီးပ်က္သြားေတာ့ တီဗီလည္းႀကည့္မရ ကြန္ပ်ဴတာလည္း လုပ္မရဆုိေတာ့ ဘာမွလုပ္စရာမရွိသလိုျဖစ္သြားတယ္။ အဲေတာ့မွပဲ တစ္ေယာက္နဲ႕တစ္ေယာက္ ေသခ်ာစကားထုိင္ေျပာျဖစ္ႀကတယ္။ အဲဒါနဲ႕ပဲ စဥ္းစားမိတာ။ အခုလိုတိုးတက္လာတဲ့ ေခတ္ႀကီးမွာ လူေတြက မနက္ပိုင္းဆုိ ကေလးဆုိ ေက်ာင္းသြား၊ လူႀကီးဆုိ အလုပ္သြားနဲ႕ တစ္ေယာက္နဲ႕ မေတြ႕မိႀကဘူး။ အိမ္ျပန္လာတဲ့အခ်ိန္က်ျပန္ေတာ့လည္း ကြန္ပ်ဴတာေတြ တီဗီေတြနဲ႕ပဲ အေဖာ္လုပ္ေနႀကတယ္။ တီဗီႀကည့္လို႕ၿပီး ကြန္ပ်ဴတာလုပ္လို႕ၿပီးတဲ့အခါက်ေတာ့ အိပ္ခ်ိန္ေရာက္ၿပီ။ အဲဒီလို႕နဲ႔ပဲ တျဖည္းျဖည္းနဲ႕တစ္ေယာက္နဲ႕တစ္ေယာက္ အေနေဝးလာၿပီး စိမ္းလာႀကတယ္။ ဘယ္သူကမွလည္း အခ်ိန္သပ္သပ္ေပးၿပီးေတာ့ စကားထုိင္မေျပာေနႀကေတာ့ဘူး.. သြန္သင္ဆံုးမမေနႀကေတာ့ဘူး။ ဒီလိုနဲ႕ ကေလးေတြက မိဘေတြရဲ႕မ်က္စိကြယ္ရာမွာေနရတဲ့အခ်ိန္ကလည္းမ်ား၊ မိဘေတြကလည္း အဲလိုကြယ္ရာက်ရင္ ဘယ္လိုဘယ္လိုေနဆုိၿပီးေတာ့ မဆံုးထားဆိုေတာ့ ႏုိင္ငံျခားက ကေလးေတြ၊ ႏုိင္ငံျခားကို ေရာက္လာႀကတဲ့ ကေလးေတြက မလိမၼာတာတို႕ ပ်က္စီးလြယ္တာတို႕ဆုိတာ မဆန္းပါဘူး။ ႏုိင္ငံႀကီးေလ လူေတြက လႈပ္ရွားရေလ။ စားဝတ္ေနေရးအတြက္ ရုန္းကန္ေနရေတာ့ သားသမီးေတြကုိ အနီးကပ္မသြန္သင္ႏုိင္ႀကေတာ့ဘူး။

ဒီႏုိင္ငံကလူေတြက ကေလးယူရင္ တစ္ေယာက္နဲ႕တစ္ေယာက္ ၁ ႏွစ္ေလာက္ပဲျခားယူႀကတယ္။ ၿပီးေတာ့ ယူတဲ့ကေလးကလည္း အနည္းဆံုး ၃ ေယာက္။ ဆုိင္မွာဆို အၿမဲေတြ႕ေနရတယ္။ ေစ်းလာဝယ္ရင္ ကေလးတစ္စီတစ္တန္းႀကီးနဲ႕။ ႏွစ္ေယာက္ေလာက္က လမ္းေလွ်ာက္တဲ့အရြယ္၊ ေနာက္တစ္ေယာက္ကိုေတာ့ လက္ကဆြဲထားတယ္။ အငယ္ဆံုးတစ္ေယာက္ကေတာ့ တြန္းလွည္းေပၚမွာ။ အိမ္မွာကလည္း ကေလးႀကည့္မယ့္လူမရွိေတာ့ ေစ်းဝယ္ရင္ အကုန္လံုးကိုေခၚလာရေရာ။ သူတုိ႕က ကေလးကို တစ္ႏွစ္ေလာက္ပဲျခားယူတာက ၃၊ ၄ ေယာက္ေမြးၿပီးလို႕ ေနာက္ဆံုးတစ္ေယာက္က ေက်ာင္းသြားတဲ့အခ်ိန္ေရာက္ရင္ အေမက အလုပ္ထြက္လုပ္လို႕ေရာက္ၿပီေလ။ ကေလးေတြငယ္တဲ့အခ်ိန္ဆုိေတာ့ ကေလးထိန္းမယ့္လူမရွိေတာ့ အေမက အလုပ္ထြက္လုပ္လုိ႕မရလို႕။ အဲဒါနဲ႕ပဲ တစ္ခါတည္းၿပီးေအာင္ ကေလးကုိ ၃၊ ၄ ေယာက္ေလာက္ဆက္တုိက္ယူလိုက္ႀကတယ္။ အငယ္ဆံုးကေလး ေက်ာင္းတက္တဲ့အရြယ္မေရာက္မခ်င္းေတာ့ အေမက အဲဒီကေလးေတြကုိ အနီးကပ္ဆံုးမႏိုင္တယ္။ အဲဒီေနာက္ဆံုးကေလး ေက်ာင္းတက္ၿပီဆုိတာနဲ႕ အေမက အလုပ္ထြက္လုပ္ေတာ့ အဲဒီအခ်ိန္ကတည္းကစၿပီးေတာ့ ကေလးေတြက အေမနဲ႕ အေနေဝးသြားၿပီ။ ေနာက္ သူတို႕ေတြ ၁၈ ႏွစ္လည္းျပည့္ႀကေရာ တစ္ေယာက္ၿပီးတစ္ေယာက္ အလွ်ိဳလွ်ိဳ အိမ္ကထြက္သြားႀကေရာ။ မိဘနဲ႕ ေနရတဲ့အခ်ိန္ကလည္း သိပ္မရွိ၊ အဲလိုေနရတဲ့အခ်ိန္က်ေတာ့လည္း မိဘေတြက သားသမီးေတြကုိ အျပည့္အဝဂရုမစိုက္ႏုိင္နဲ႕ ။. ေႀသာ္.. ႏုိင္ငံျခားဆုိတာကလည္း။

• Permalink
• RSS 2.0
• 
• 
• 
• 
•