Winkabar

A lot of my thoughts...

ကြ်န္ေတာ္နဲ႕ကြ်န္မ

  • Posted: 7:56:00 PM
  • |
  • Author: Winkabar

ေခါင္းစဥ္ႀကည့္ၿပီးေတာ့ လန္႕မသြားပါနဲ႕ဦး။ "ကြ်န္ေတာ္" နဲ႕ "ကြ်န္မ" နာမ္စားေတြအေႀကာင္းေျပာမလုိ႕ပါ။

ေယာက္်ားေတြနဲ႕ မိန္းမေတြသံုးရတဲ့ နာမ္စားက "ကြ်န္ေတာ္" နဲ႕ "ကြ်န္မ" ။ ေယာက္်ားေတြသံုးတာက "ကြ်န္ေတာ္" ၊ မိန္းမေတြသံုးတာက "ကြ်န္မ" ။

စဥ္းစားႀကည့္ရင္ "ကြ်န္မ" ဆုိတဲ့ နာမ္စားက "ကြ်န္ေတာ္" ဆုိတဲ့ နာမ္စားေလာက္ သံုးရတာ မလြယ္ဘူး အဆင္လည္းမေျပဘူး။ ေယာက္်ားေလးတစ္ေယာက္က ဆုိပါေတာ့ ၇ ႏွစ္ ၈ ႏွစ္ေလာက္ကတည္းက သူ႕ကုိယ္သူ "ကြ်န္ေတာ္" ဆုိၿပီးေတာ့ သံုးလို႕ရတယ္။ အဲလိုသံုးလို႕ရေတာ့ သူ႕အတြက္ အဆင္ေျပတယ္။ ႀကားရတဲ့လူကလည္း ဟာ.. ဒီကေလးေတာ္ေတာ္ ယဥ္ေက်းပါလားဆုိၿပီးေတာ့ ေကာက္ခ်က္ခ်သြားေရာ။ ဒါေပမဲ့ ၇ ႏွစ္ ၈ ႏွစ္အရြယ္ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္က သူ႕ကိုယ္သူ "ကြ်န္မ" ဆုိၿပီးေျပာရင္ ႀကားရတဲ့လူက နားထဲမွာ ကန္႕လန္႕ႀကီးျဖစ္ေနေရာ။ အဲေတာ့ ေတာ္ရံုတန္ရံုဆို ေကာင္မေလးငယ္ငယ္ေလးေတြက စကားေျပာရင္ ကိုယ့္ကုိယ္ကုိ "သမီး" ဆုိၿပီးသံုးႀကတယ္။ ဒါေပမဲ့ အဲလို သံုးတာက အရြယ္တစ္ခု ဥပမာ ၁၆၊ ၁၇ အရြယ္ေလာက္ေရာက္ေတာ့ သံုးလို႕မေကာင္းေတာ့ဘူး။ ကုိယ့္ထက္ ၄၊ ၅ ႏွစ္ေလာက္ႀကီးတဲ့လူေတြနဲ႕ စကားေျပာတဲ့အခါ "သမီး၊ သမီး" နဲ႕သြားသံုးရင္ ဟုိဖက္လူက ဟာ.. ငါဒီေလာက္ အသက္ႀကီးသြားၿပီလား ဆုိၿပီးျဖစ္ေတာ့မယ္။ ၿပီးေတာ့ နားေထာင္လုိ႕လည္း သိပ္မေကာင္းေတာ့ဘူး။ အဲလိုမ်ိဳးဆုိေတာ့ ဘာသံုးမလဲ။ "ညီမ" လို႕သံုးလို႕ေတာ့ရတယ္။ ဒါေပမဲ့လည္း သူက သိပ္အဆင္မေျပဘူး။ စကားေျပာရင္ နည္းနည္းေထာက္ေနတယ္။ နားေထာင္ရတဲ့လူအတြက္ကေတာ့ မသိဘူး။ "ကြ်န္မ" လို႕သံုးရျပန္ေအာင္လည္း ဒီအသက္အရြယ္နဲ႕က သိပ္မကိုက္ေသးဘူး။ အဲဒီေတာ့ ကုိယ္စကားေျပာတဲ့လူအေပၚမွာမူတည္ၿပီးေတာ့ အဆင္ေျပတဲ့နာမ္စားကုိ ေရြးသံုးရေရာ။ ငယ္ငယ္တုန္းကေတာ့ ေက်ာင္းမွာ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ေတြ႕ဖူးတယ္။ သူက တရုတ္။ အဲေတာ့ အိမ္မွာစကားေျပာရင္ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ "ေဝၚ ေဝၚ" နဲ႕ေျပာေရာ။ အိမ္မွာေျပာေနက်ဆုိေတာ့ ေက်ာင္းမွာလည္း အက်င့္ပါၿပီး "ေဝၚ ေဝၚ" နဲ႕ျဖစ္ေနေရာ။ ေဝါ့ကေလ ေဝ့ါကုိေလနဲ႕။ သူအဲလို ေဝၚ လို႕ေျပာတုိင္း အစခံရတယ္။ အဲေတာ့ အဲလိုသံုးဖုိ႕ကလည္း မဟုတ္ေသးပါဘူး။ တျခားဘာသာနဲ႕လည္း အဆင္မေျပျပန္ဘူး။

အသက္ ၂၀ ေက်ာ္ေလာက္က်ေတာ့ အခ်င္းခ်င္းစကားေျပာတဲ့အခါ ၊ ဟုိးအရင္ကတည္းက သိၿပီးသားလူဆိုရင္ေတာ့ ကိစၥမရွိဘူးေပါ့။ အေခၚအေဝၚေတြက ႏႈတ္က်ိဳးေနၿပီေလ။ ဒါေပမဲ့ အခုလိုအခ်ိန္မွ ေတြ႕တဲ့လူေတြနဲ႕ စကားေျပာတဲ့အခါက်ေတာ့ နာမ္စားတစ္ခုသံုးရေတာ့မယ္။ ေယာက္်ားေလးေတြနဲ႕ ေျပာတဲ့အခါ "ကြ်န္မ"လို႕ သုံးလို႕ရၿပီေပါ့ ဒီလိုအသက္အရြယ္ေရာက္ေတာ့။ အဲ.. ဒါေပမဲ့ မိန္းကေလးအခ်င္းခ်င္းေျပာတဲ့အခါက်ေတာ့ "ကြ်န္မ" လို႕ ေျပာလို႕ အဆင္ေျပတဲ့လူေတြရွိမယ္ မေျပတဲ့လူေတြရွိမယ္။ ဥပမာ အသက္ခ်င္း သိပ္မကြာတဲ့ လူေတြဆုိရင္ေပါ့။ အဲလိုလူေတြနဲ႕က်ေတာ့ "ကြ်န္မ" လို႕ေျပာရင္ နားေထာင္ရတာ တစ္မ်ိဳးႀကီးျဖစ္ေနေရာ။ "နင္ ငါ"  လို႕ေျပာရျပန္ေအာင္လည္း သူနဲ႕က သူငယ္ခ်င္းမဟုတ္။ အဲဒါနဲ႕ တခ်ိဳ႕က "တုိ႕" ဆုိတဲ့နာမ္စားကို သံုးလာေရာ။ အဲဒီ နာမ္စားကလည္း အားလံုးအတြက္ အဆင္ေျပလားဆုိေတာ့ မေျပေသးဘူး။ ဘာလို႕လဲဆုိေတာ့ "တို႕" လို႕သံုးတာက တခ်ိဳ႕လူေတြအတြက္ဆုိ နည္းနည္းတင္စီးေနသလို အဓိပၸာယ္မ်ိဳးျဖစ္ေနေရာ။ အဲဒါနဲ႕ပဲ ေနာက္တစ္မ်ိဳးရွာရျပန္ေရာ။ တျဖည္းျဖည္းနဲ႕ တခ်ိဳ႕က်ေတာ့ မိန္းကေလးျဖစ္ပါရက္နဲ႕ "ကြ်န္ေတာ္" ဆုိတဲ့ နာမ္စားကုိ ယူသံုးေရာ။ သူက သံုးရတာလြယ္တယ္ေလ။ ဒါေပမဲ့ မိန္းကေလးနဲ႕က်ေတာ့ သိပ္မလိုက္ျပန္ဘူး။ တခ်ိဳ႕က်ျပန္ေတာ့လည္း နာမ္စားေနရာမွာ ကိုယ့္နာမည္ကို ထည့္ေျပာတယ္။ အဲဒါကေတာ့ အလြယ္ဆံုးေပါ့။ ကိုယ့္ထက္ႀကီးႀကီးငယ္ငယ္ အဲဒီနာမ္စားနဲ႕သံုးရံုပဲ။ ဒါေပမဲ့ သူကလည္း တစ္ခုရွိတာက ကုိယ့္ရဲ႕နာမည္က ေခၚလို႕ သံုးလို႕ေကာင္းရင္ ေကာင္းတာေပါ့။ အဲလိုမဟုတ္ပဲ နည္းနည္းသိပ္ေခၚလို႕မေကာင္းပဲ နာမ္စားအေနနဲ႕ သံုးလို႕မရတဲ့ နာမည္ဆုိရင္ေတာ့ ခက္ျပန္ေရာ။ ေယာက္်ားေလးေတြအတြက္က်ေတာ့ အဲလိုမဟုတ္ဘူး။ အရြယ္သံုးပါး ကြ်န္ေတာ္ ဆုိတာကို သံုးလို႕ရတယ္။ ကိုယ္က စကားေျပာရမယ့္လူက ငယ္ငယ္ႀကီးႀကီး "ကြ်န္ေတာ္" ဆုိတာကို သံုးလို႕ရတယ္။ အဲဒီနာမ္စားတစ္ခုတည္းကို လက္ကိုင္ထားလိုက္ရင္ရၿပီ။ ဘယ္ေလာက္အဆင္ေျပတဲ့ စကားလံုးလဲ။ ေရွးေခတ္တုန္းက စကားထြင္တဲ့လူေတြက ဘာလို႕မ်ား မိန္းမေတြအတြက္ အဲလို သံုးလုိ႕အဆင္ေျပတဲ့ နာမ္စားမ်ိဳး မထြင္ေပးခဲ့လဲမသိဘူး။ ဒါမွမဟုတ္ရင္လည္း မိန္းကေလးေတြက အဲဒီနာမ္စားကို သိပ္မသံုးလို႕မ်ား ႀကားရတဲ့အခါ နည္းနည္းေထာက္ေနတာလားမသိဘူး။ အဲေတာ့ သူ႕ကို "ကြ်န္ေတာ္" လုိမ်ိဳး သံုးရတာ အဆင္ေျပသြားေအာင္ မ်ားမ်ားသံုးေပးရင္ေကာင္းမလား။ ဒါမွမဟုတ္ အဆင္ေျပတဲ့ နာမ္စားတစ္ခုထပ္ထြင္ရင္ေကာင္းမလားပဲ။ အခုက်မွေတာ့လည္း ဘယ္သူကမွ စကားလံုးအသစ္ထြင္ခ်င္ေတာ့မွာမဟုတ္ဘူး။ မိန္းကေလးေတြမွာလည္း အဲလိုမ်ိဳး အခက္အခဲတစ္ခုေတာ့ ရွိပါတယ္။ အခုတေလာ စဥ္းစားေနမိတာေလးပါ။ တျခားလူေတြေကာ ဘယ္လိုထင္ႀကလဲမသိဘူး။


 

မီးပ်က္တဲ့ညတစ္ည

  • Posted: 4:44:00 AM
  • |
  • Author: Winkabar

မေန႕ကေက်ာင္းမွာ မီးပ်က္သြားတယ္။ မုိးေတြတအားရြာေတာ့ မီးႀကိဳးေတြ ပ်က္သြားလို႕တဲ့။ ေက်ာင္းဆုိေတာ့ သူတုိ႕က မီးစက္ခုတ္ေတာ့ ခဏေလးပဲပ်က္ၿပီးေတာ့ ျပန္လာတယ္။ တခ်ိဳ႕ေနရာေတြကေတာ့ ေမွာင္ေနတာေပါ့။ ဒီမနက္က်ေတာ့ အိမ္မွာ မီးပ်က္သြားတယ္။ ဟာ..သြားၿပီလို႕ ဒီေန႕ကေက်ာင္းမသြားရေတာ့ တစ္ေနကုန္အိမ္မွာ ဒီအတုိင္းပဲထုိင္ေနရေတာ့မယ္ထင္ေနတာ။ ေတာ္ေသးတယ္ ခဏပဲပ်က္ၿပီးေတာ့ ျပန္လာတယ္။ ဒါေပမဲ့ ညေနဖက္ ၄ နာရီေလာက္က်ေတာ့ တစ္ခါထပ္ပ်က္တယ္။ တစ္ညလံုးပ်က္သြားတာ မနက္၄ နာရီေလာက္မွပဲျပန္လာေတာ့တယ္။ ဒီမွာက မီးက သိပ္ပ်က္ေလ့မရွိေတာ့ မီးလည္းပ်က္သြားေရာ အိမ္တုိင္းေမွာင္မဲေနတာပဲ။ မီးမပ်က္တာႀကာေတာ့ မီးပ်က္သြားေတာ့ ေနလို႕ေတာ့ေကာင္းတယ္။ အထူးအဆန္းလိုပဲ။ အရင္ရက္ေတြဆုိ မီးလာတဲ့အခ်ိန္ေတြဆုိရင္ လူတိုင္းလုိလုိက အိမ္ျပန္ေရာက္ရင္ တီဗီြႀကည့္ ကြန္ပ်ဴတာလုပ္နဲ႕ အားလံုးစုထုိင္ၿပီးေတာ့ စကားေျပာျဖစ္တာ ေတာ္ေတာ္ရွားတယ္။ အခု မီးပ်က္သြားေတာ့ တီဗီလည္းႀကည့္မရ ကြန္ပ်ဴတာလည္း လုပ္မရဆုိေတာ့ ဘာမွလုပ္စရာမရွိသလိုျဖစ္သြားတယ္။ အဲေတာ့မွပဲ တစ္ေယာက္နဲ႕တစ္ေယာက္ ေသခ်ာစကားထုိင္ေျပာျဖစ္ႀကတယ္။ အဲဒါနဲ႕ပဲ စဥ္းစားမိတာ။ အခုလိုတိုးတက္လာတဲ့ ေခတ္ႀကီးမွာ လူေတြက မနက္ပိုင္းဆုိ ကေလးဆုိ ေက်ာင္းသြား၊ လူႀကီးဆုိ အလုပ္သြားနဲ႕ တစ္ေယာက္နဲ႕ မေတြ႕မိႀကဘူး။ အိမ္ျပန္လာတဲ့အခ်ိန္က်ျပန္ေတာ့လည္း ကြန္ပ်ဴတာေတြ တီဗီေတြနဲ႕ပဲ အေဖာ္လုပ္ေနႀကတယ္။ တီဗီႀကည့္လို႕ၿပီး ကြန္ပ်ဴတာလုပ္လို႕ၿပီးတဲ့အခါက်ေတာ့ အိပ္ခ်ိန္ေရာက္ၿပီ။ အဲဒီလို႕နဲ႔ပဲ တျဖည္းျဖည္းနဲ႕တစ္ေယာက္နဲ႕တစ္ေယာက္ အေနေဝးလာၿပီး စိမ္းလာႀကတယ္။ ဘယ္သူကမွလည္း အခ်ိန္သပ္သပ္ေပးၿပီးေတာ့ စကားထုိင္မေျပာေနႀကေတာ့ဘူး.. သြန္သင္ဆံုးမမေနႀကေတာ့ဘူး။ ဒီလိုနဲ႕ ကေလးေတြက မိဘေတြရဲ႕မ်က္စိကြယ္ရာမွာေနရတဲ့အခ်ိန္ကလည္းမ်ား၊ မိဘေတြကလည္း အဲလိုကြယ္ရာက်ရင္ ဘယ္လိုဘယ္လိုေနဆုိၿပီးေတာ့ မဆံုးထားဆိုေတာ့ ႏုိင္ငံျခားက ကေလးေတြ၊ ႏုိင္ငံျခားကို ေရာက္လာႀကတဲ့ ကေလးေတြက မလိမၼာတာတို႕ ပ်က္စီးလြယ္တာတို႕ဆုိတာ မဆန္းပါဘူး။ ႏုိင္ငံႀကီးေလ လူေတြက လႈပ္ရွားရေလ။ စားဝတ္ေနေရးအတြက္ ရုန္းကန္ေနရေတာ့ သားသမီးေတြကုိ အနီးကပ္မသြန္သင္ႏုိင္ႀကေတာ့ဘူး။

ဒီႏုိင္ငံကလူေတြက ကေလးယူရင္ တစ္ေယာက္နဲ႕တစ္ေယာက္ ၁ ႏွစ္ေလာက္ပဲျခားယူႀကတယ္။ ၿပီးေတာ့ ယူတဲ့ကေလးကလည္း အနည္းဆံုး ၃ ေယာက္။ ဆုိင္မွာဆို အၿမဲေတြ႕ေနရတယ္။ ေစ်းလာဝယ္ရင္ ကေလးတစ္စီတစ္တန္းႀကီးနဲ႕။ ႏွစ္ေယာက္ေလာက္က လမ္းေလွ်ာက္တဲ့အရြယ္၊ ေနာက္တစ္ေယာက္ကိုေတာ့ လက္ကဆြဲထားတယ္။ အငယ္ဆံုးတစ္ေယာက္ကေတာ့ တြန္းလွည္းေပၚမွာ။ အိမ္မွာကလည္း ကေလးႀကည့္မယ့္လူမရွိေတာ့ ေစ်းဝယ္ရင္ အကုန္လံုးကိုေခၚလာရေရာ။ သူတုိ႕က ကေလးကို တစ္ႏွစ္ေလာက္ပဲျခားယူတာက ၃၊ ၄ ေယာက္ေမြးၿပီးလို႕ ေနာက္ဆံုးတစ္ေယာက္က ေက်ာင္းသြားတဲ့အခ်ိန္ေရာက္ရင္ အေမက အလုပ္ထြက္လုပ္လို႕ေရာက္ၿပီေလ။ ကေလးေတြငယ္တဲ့အခ်ိန္ဆုိေတာ့ ကေလးထိန္းမယ့္လူမရွိေတာ့ အေမက အလုပ္ထြက္လုပ္လုိ႕မရလို႕။ အဲဒါနဲ႕ပဲ တစ္ခါတည္းၿပီးေအာင္ ကေလးကုိ ၃၊ ၄ ေယာက္ေလာက္ဆက္တုိက္ယူလိုက္ႀကတယ္။ အငယ္ဆံုးကေလး ေက်ာင္းတက္တဲ့အရြယ္မေရာက္မခ်င္းေတာ့ အေမက အဲဒီကေလးေတြကုိ အနီးကပ္ဆံုးမႏိုင္တယ္။ အဲဒီေနာက္ဆံုးကေလး ေက်ာင္းတက္ၿပီဆုိတာနဲ႕ အေမက အလုပ္ထြက္လုပ္ေတာ့ အဲဒီအခ်ိန္ကတည္းကစၿပီးေတာ့ ကေလးေတြက အေမနဲ႕ အေနေဝးသြားၿပီ။ ေနာက္ သူတို႕ေတြ ၁၈ ႏွစ္လည္းျပည့္ႀကေရာ တစ္ေယာက္ၿပီးတစ္ေယာက္ အလွ်ိဳလွ်ိဳ အိမ္ကထြက္သြားႀကေရာ။ မိဘနဲ႕ ေနရတဲ့အခ်ိန္ကလည္း သိပ္မရွိ၊ အဲလိုေနရတဲ့အခ်ိန္က်ေတာ့လည္း မိဘေတြက သားသမီးေတြကုိ အျပည့္အဝဂရုမစိုက္ႏုိင္နဲ႕ ။. ေႀသာ္.. ႏုိင္ငံျခားဆုိတာကလည္း။