ထီ ေနာက္ဆက္တြဲ

• Posted: 8:36:00 AM
• |
• Author: Winkabar
• |
• Filed under: ထီ, ပံုျပင္

စာေရးဆရာမ Shirley Jackson ရဲ႕ ပုံျပင္ The Lottery ကိုဘာသာျပန္ထားတဲ့အတြက္ အမွားအယြင္းမ်ားပါခဲ့သည္ရွိေသာ္ ရွပ္ျပီးဖတ္ေပးႀကပါလုိ႕ေမတၱာရပ္ခံပါတယ္။ အဓိက ကေတာ့ ဒီပံုျပင္ကေပးတဲ့ message ေလးကိုအားလံုးကိုျဖန္႕ေ၀ခ်င္လို႕ပါ။

The Lottery ဆုိတဲ့ပံုျပင္ကေပးတဲ့ message ကႏွစ္မ်ိဳးရွိပါတယ္။ တစ္မ်ိဳးကေတာ့..


ထီ လို႕ဆုိလိုက္တာနဲ႕လူေတြက သိန္းေပါင္းေျမာက္မ်ားစြာ ေသာပိုက္ဆံေတြ၊ အိမ္ေတြ၊
ကားေတြ၊ စည္းစိမ္ေတြ၊ ေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြကိုသာျမင္တတ္ႀကပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ထီဆုိတာအမွန္တကယ္ကေတာ့အဲလိုမ်ိဳးမဟုတ္ပါဘူး။ လူကိုအင္မတန္မွ ဒုကၡေပးတတ္
တဲ့အရာတစ္ခုပါ။ ျဖည္းျဖည္းေလးနဲ႕ နည္းနည္းခ်င္းစီ ညွင္းဆဲေနျပီး ေနာက္ဆံုးက်မွ
ျပႆနာအလံုးစံုကို ခါးစည္းခံခုိင္းတဲ့အရာပါ။

ထီထုိးရင္အေျဖႏွစ္မ်ိဳးပဲရွိပါတယ္။ တစ္မ်ိဳးကေတာ့ထီမေပါက္ဘူး။ ရႈံးသြားမယ္။
ေနာက္တစ္မ်ိဳးကေတာ့ ထီေပါက္မယ္။ ႏုိင္မယ္ ဆုိတဲ့အေျဖႏွစ္မ်ိဳးပါ။ ဒါေပမဲ့ဒီႏွစ္မ်ိဳးစလံုးကေပးႏိုင္တဲ့ရလဒ္ေတြကေတာ့ ဒီပံုျပင္ေလးမွာျဖစ္တဲ့ အျဖစ္အပ်က္ေတြနဲ႕အတူတူပါပဲ။ ေမွ်ာ္လင့္ရမယ္။ ေပ်ာ္မယ္။ ၀မ္းနည္းမယ္။ စိတ္လႈပ္ရွားမယ္။ ေနာက္ဆံုးဘ၀တစ္ခုလံုး ပ်က္စီးသြားပါမယ္။ ထီမေပါက္တဲ့လူေတြက ကိုယ့္ပိုက္ဆံရႈံးသြားေတာ့ဆက္ထုိးမယ္။

ဆက္ထုိးေတာ့ပိုက္ဆံကုန္မယ္။ ပိုက္ဆံကုန္ေတာ့ျပန္လုိခ်င္ေတာ့ထပ္ထိုးတယ္။
ဒီလိုနဲ႕ ခ်ာလပတ္ရမ္းေနျပီးေတာ့ ထြက္ခ်င္တုိင္းလည္းမထြက္ႏုိင္ျဖစ္ေနပါတယ္။ ႏြံထဲနစ္ေနသလုိမ်ိဳး နစ္ေလရုန္းေလ ရုန္းေလနစ္ေလ ျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္။ ေနာက္ဆံုး အားလံုးကုန္သြားမွပဲဒီကြန္ကရက္ႀကီးကေန ရုန္းထြက္ႏုိင္ပါေတာ့တယ္။ ဒီလုိျဖစ္ေနႀကတဲ့လူေတြကို မ်က္စိေရွ႕မွာျမင္ေနရတာဒုနဲ႕ေဒးပါ။လူေတြကေတာ့ေျပာမယ္ ဘာမွလုပ္စားစရာမရွိလုိ႕ထီထုိးတာ။ထီမွမထိုးရင္စားစရာမရွိေတာ့လို႕ပါ ဆုိျပီးေတာ့ ဒါဟာဆင္ေျခသက္သက္တစ္ခုပါပဲ။ အမွန္ေတာ့ ထီက ကိုယ့္ကုိ (၁၀) ေလာက္ေပးျပီးသူက(၁၀၀၀) ေလာက္ျပန္ယူေနတာပါ။ ဒါကိုကိုယ္ကသတိမထားမိပဲလုပ္ရင္းသတိထားမိတဲ့အခ်ိန္က်ေတာ့ လြန္ေနျပီဆုိေတာ့မထူးေတာ့ဘူးဆုိရင္းဆက္လုပ္ရင္းနဲ႕လံုး၀ကုိ အဖက္ဆယ္လို႕မရတဲ့အထိျဖစ္တတ္ပါတယ္။
အမွန္ေတာ့ဒီလိုအျဖစ္အပ်က္မ်ိဳးဟာ လက္လွမ္းမီွတဲ့ အခ်ိန္၊ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ရွိေသးတဲ့အခ်ိန္မွာ ရပ္လိုက္တာအေကာင္းဆံုးပါ။ ျပဳျပင္ဖို႕အခ်ိန္ရတာေပါ့။

ေနာက္တစ္မ်ိဳးျဖစ္တဲ့ ထီေပါက္သြားရင္က်ျပန္ေတာ့လည္းဒီလုိမ်ိဳးပဲဇာတ္သိမ္းရမွာပါပဲ။ ဟုတ္ပါတယ္။
ထီေပါက္ရင္ေတာ့ခ်မ္းသာသြားျပီး ဒီလိုျဖစ္စရာအေႀကာင္းမရွိတာေတာ့မွန္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့လူေတြက ဆင္းရဲတဲ့ဒဏ္ကုိ ခံႏုိင္ပါတယ္
သို႕ေသာ္ ခ်မ္းသာတဲ့ဒဏ္ကုိမခံႏုိင္ပါဘူး။ အထူးသျဖင့္ဒီလိုမပင္မပန္း အားမစိုက္ရပဲ ရလာတဲ့ခ်မ္းသာမႈမ်ိဳးဆုိပိုလုိ႕ေတာင္မခံႏုိင္ပါဘူး။
ထီေပါက္ရင္ အရင္ကမရဖူးတဲ့စည္းစိမ္ေတြရလာမယ္။ ဒီေတာ့သူမ်ားေတြလိုသံုးခ်င္ျဖဳန္းခ်င္လာမယ္။ ဒီေတာ့သံုးျဖဳန္းရင္း ေပါ့ေပါ့ရတဲ့စည္းစိမ္က ေပါ့ေပါ့ပဲျပန္ကုန္သြားျပန္ပါတယ္။ အရည္မရ အဖတ္မရဆုိသလုိမ်ိဳးေပါ့။ ဒီလိုထီေပါက္ျပီးက်ိက်ိတက္ခ်မ္းသာျပီးမွ ဘ၀ပ်က္သြားတဲ့လူေတြရဲ႕အေႀကာင္းကုိဒီေနရာမွာဖတ္ရႈႏုိင္ပါတယ္။

ဒီေတာ့ ေကာင္းက်ိဳးထက္ဆုိးက်ိဳးကုိသာေပးတဲ့ထီ (ႏွစ္လံုး၊ သံုးလံုး၊ အစိုးရထီ) အပါအ၀င္ အျခားအမ်ိဳးတူ ေလာင္းကစားမ်ားကိုလည္းေယာင္လို႕ေတာင္မစမိေစပါႏွင့္။ သူမ်ားေတြလုပ္ေနတာျမင္ရင္လည္း တားလို႕မရခ်င္ရင္ေန
သြားမကဲ့ရဲ႕ပါနဲ႕။ ၀ဋ္ဆုိတာကလည္းေႀကာက္ဖို႕အေတာ္ေကာင္းသားနဲ႕။ဒါမ်ိဳးကိစၥနဲ႕ ၀ဋ္လည္ရင္ေတာ့မတန္ပါဘူး။
ဒီလိုမ်ိဳး လူေတြရဲ႕ဘ၀ကိုညွင္းပန္းေနတဲ့ထီ အပါအ၀င္ ေလာင္းကစား အားလံုးကို က်မတို႕ ထိဖို႕ေနေနသာသာ မ်က္ေစာင္းေတာင္ေယာင္လို႕ေတာင္မထုိးျဖစ္ေအာင္ေနထုိင္ႀကပါစို႕လား။

ဒုတိယေပးတဲ့ messageကေတာ့...

ဒီပံုျပင္ဟာ ဒုတိယကမၻာစစ္ အခ်ိန္ကာလပတ္၀န္းက်င္တုန္းကေရးခဲ့တာပါ။
အဲဒီအခ်ိန္တုန္းကလူေတြက တစ္ေယာက္နဲ႕တစ္ေယာက္အက်ိဳးမဲ့စြာသတ္ျဖတ္ေနႀကပါတယ္။
အခုပံုျပင္ထဲကလူေတြကေတာ့ အသိဉာဏ္သိပ္မရွိတဲ့အတြက္ဒီလိုမ်ိဳးလုပ္ျပီးသူတို႕ဒါမ်ိဳးလုပ္ရင္
စားနပ္ရိကၡာေတြလံုလံုေလာက္ေလာက္ရွိႏုိင္မယ္ဆုိတဲ့အထင္နဲ႕လုပ္ႀကတာပါ။ဒါေပမဲ့စစ္ပြဲမွာက်ေတာ့
ႏုိင္ငံတစ္ခု (သို႕) တစ္ခုခုကိုပိုင္ဆုိင္ဖို႕အတြက္နဲ႕ အက်ိဳးမဲ့လူေတြဟာေသဆံုးေနရတာပါ။ဒါကိုShirley
Jackson ကပညာေပးအေနနဲ႕ေရးထားတာပါ။ သူမရဲ႕ဒီပံုျပင္ဟာအဲဒီအခ်ိန္တုန္းကအရမ္းေအာင္ျမင္ခဲ့ပါတယ္။
အဲဒီတုန္းကလူေတြက ေခတ္မမီေသးလို႕၊ဉာဏ္မမီလို႕ လုပ္ႀကတယ္ဆုိေပမယ့္ အခုေခတ္လူေတြက်ေတာ့ေကာ
ဉာဏ္မမီတာေတာ့မျဖစ္ႏုိင္ဘူး။ သိသိႀကီးနဲ႕ မ်က္လံုးစံုမိွတ္ျပီး အေႀကာင္းမဲ့လူေတြကိုသတ္ျဖတ္၊ ရန္ျဖစ္၊ ျပႆနာ
ရွာေနႀကတာမ်ားလား။ မသိေတာ့လည္းမသိလို႕၊ သိျပန္ေတာ့လည္းမသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္လို႕ နဲ႕ဘယ္ေတာ့မွမ်ား
ဒီလိုစစ္ပြဲ၊ လူလူခ်င္းႏွိပ္စက္တာကိုကင္းေ၀းပါေတာ့မလဲ။ အိပ္ေနတဲ့လူကိုႏုိးရတာလြယ္ေပမယ့္ အိပ္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနတဲ့လူကိုႏုိးရခက္တယ္ဆုိတဲ့အတုိင္းျဖစ္ေနျပီ။ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနႀကတဲ့လူေတြကို
ဘယ္လိုမ်ားသိေအာင္ေျပာႀကရမွာလဲ။ မသိေသာသူမ်ားသိျပီး မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနသူမ်ားလည္း ဟန္မေဆာင္
ေတာ့ရင္ ဒီကမၻာႀကီးဟာအင္မတန္မွျငိမ္းခ်မ္းလာမွာပါ။

မသိေသာသူမ်ားသိျပီးမသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနသူမ်ားလည္းသိႏုိင္ႀကပါေစလုိ႕
ဆုေတာင္းပါတယ္။ဒီပံုျပင္ေလးကိုဖတ္ျပီးတစ္ခုခုေတာ့သင္ခန္းစာရသြားပါေစလို႕
ဆႏၵျပဳလိုက္ပါတယ္။

• (3) Comments
• Permalink
• RSS 2.0
• 
• 
• 
• 
• 

ထီ (၂)

• Posted: 11:26:00 PM
• |
• Author: Winkabar
• |
• Filed under: ထီ, ပံုျပင္

“ကဲအားလံုးပဲ ျမန္ျမန္လက္စသတ္လိုက္ရေအာင္.. အခ်ိန္ေတာင္ေတာ္ေတာ္ေႏွာင္းေနျပီ.. Bill မင္းက Hutchinsonကုိယ္စား၀င္ျပိဳင္တာေနာ္.. မင္းအိမ္မွာဘယ္သူေတြရွိေသးလဲ..”
ဟုမစၥတာ စမ္းမားစ္ကေမးလုိက္ေသာအခါ Mrs.Hutchinson က

“Don နဲ႕ Eva တို႕ရွိေသးတယ္.. သူတို႕ကုိလည္းေခၚလိုက္ပါ..”
ဟုေအာ္လုိက္သည္။ “သမီးေတြက သူတုိ႕ခင္ပြန္းေတြဘက္ပါသြားျပီေလ.. ဒါကိုခင္ဗ်ား သူမ်ားေတြထက္ပိုသိပါတယ္.. ”

ဟုမစၥတာ စမ္းမားစ္ကေျပာေသာ္ Mrs.Hutchinson က

“ဒါမတရားတာပဲ.. ” ဟုျပန္လည္ေခ်ပျပန္သည္။

မစၥတာ စမ္းမားစ္၏ အေမးကို Bill က
“မက်န္ေတာ့ဘူးထင္တယ္.. ငါတုိ႕အိမ္မွာက ကေလးေတြပဲရွိေတာ့တယ္.. ”

“ကေလးဘယ္ႏွစ္ေယာက္လဲ.. ”

“ သံုးေယာက္ပါ.. Bill Jr., Nancy, နဲ႕ Dave ေလးတုိ႕ပါ.. ”

“ေကာင္းျပီေလ.. Harry မင္းမွာ မဲလိပ္ေတြရွိေသးလား..”
Harryက မဲလိပ္မ်ားကိုရွိေႀကာင္းေထာင္ျပေသာအခါ မစၥတာ စမ္းမားစ္က

“ေသတၱာထဲကိုထည့္လုိက္ပါ.. Bill ဟာကိုေတာ့ယူထားျပီးက်န္တာကိုထည့္လုိက္ပါ.. ”
ထုိအခါ Mr.Hutchinson“ ငါက အစကျပန္လုပ္ရမယ္လုိ႕ထင္တာ.. မတရားဘူးကြာ.. သူ႕ကိုမဲႏႈိက္တုန္းက ေသခ်ာေပးမႏႈိက္ဘူး.. ” ဟုပြစိပြစိေျပာေနေသးသည္။


Harry ကမဲလိပ္ (၅) လိပ္ကိုေသတၱာထဲထည့္လုိက္သည္။

“ ကဲအားလံုးပဲအဆင္သင့္ျဖစ္ျပီေနာ္.. ” ဟုေမးေသာ္ ေခါင္းျငိမ့္ျပႀကသည္။

“အားလံုးႏိႈက္ျပီးမွ ဖြင့္ႀကည့္ရမွာေနာ္.. သတိထားပါ.. Harry မင္း Dave ေလးကိုကူေပးလုိက္.. ”

Harry ကစင္ေပၚတက္လာျပီး Dave ေလးကိုခ်ီျပီးေတာ့ ႏိႈက္ခုိင္းသည္။

“တစ္ခုပဲယူပါ.. Harry မင္းသူ႕အစားကိုင္ေပးလုိက္.. ”

Dave အလွည့္ျပီးေတာ့ Nancy အလွည့္ေရာက္လာသည္။ မစၥတာ စမ္းမာစ္ ကနာမည္ေခၚလုိက္ေတာ့
Nancy ကစင္ေပၚတက္ကာ မဲသြားႏႈိက္ျပီးျပန္ဆင္းလာသည္။Tessie ဟုေခၚလိုက္ေသာ္
Mrs.Hutchinson က တက္လာျပီး မဲလိပ္တစ္လိပ္ကိုႏႈိက္ကာျပန္ဆင္းသြားသည္။
Bill ဟုေခၚလိုက္ေသာ္ Bill တက္လာကာ ႏိႈက္ျပီးဆင္းသြားသည္။ ထိုအခါအားလံုးတိတ္ဆိတ္သြားေလသည္။

ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္က “Nancy မျဖစ္ပါေစနဲ႕.. ”
ဟုတီးတုိးေျပာလုိက္ေသာစကားသံမွာ လူအုပ္ႀကီးထဲပ်ံ႕လႊင့္သြားသည္။

“ ေကာင္းျပီ.. အားလံုးပဲ ကိုယ့္မဲလိပ္ကိုႀကည့္လုိက္ပါ.. Harry မင္း Daveေလးကိုကူေပးလုိက္.. ”

ဟုမစၥတာစမ္းမားစ္က ေႀကညာလိုက္ေသာအခါ အားလံုးက ကုိယ့္မဲလိပ္ကုိဖြင့္ႀကည့္ႀကသည္။
Dave Nancy Bill. Jr.သံုးေယာက္စလံုးရဲ႕မဲလိပ္မွာ ဘာမွမရွိဘူး။ သူတုိ႕က လူအုပ္ႀကီးထဲကိုေထာင္ျပလုိက္သည္။ "Tessie" ဟုမစၥတာ စမ္းမားစ္ ကေခၚလိုက္သည္။
Bill ကလည္းဖြင့္ျပီးေထာင္ျပလုိက္သည္။ သူ႕၏မဲလိပ္မွာလည္းဘာမွမရွိေပ။

“ဒါဆုိ Tessie ပဲေပါ့.. Bill ေရသူ႕မဲလိပ္ကိုသြားယူလိုက္ပါ.. ”

ဟုေျပာလုိက္ေသာ္ Bill က သူ႕မိန္းမရဲ႕လက္ထဲက မဲလိပ္ကုိသြားယူလာျပီးဖြင့္လိုက္ေသာ္
မဲလိပ္ေပၚမွာ အမဲေရာက္စက္၀ုိင္းႀကီးကိုထင္ထင္ရွားရွားႀကီးေတြ႕လုိက္ရသည္။ Bill ကေထာင္ျပလုိက္ေသာအခါ လူအုပ္ႀကီးကတစ္ေယာက္တစ္ေပါက္ႏွင့္ ဆူညံသြားသည္။

“ ကဲ.. ျမန္ျမန္လက္စသတ္ႀကရေအာင္.. ”ဟုမစၥတာစမ္းမားစ္ကေျပာလုိက္သည္။

ရြာသားမ်ားက ေရွးတုန္းက သံုးခဲ့တဲ့ ေသတၱာအမဲေရာင္ကိုေမ့ေနေသာ္လည္း ေက်ာက္တံုးမ်ားကိုအသံုးျပဳဖုိ႕ကိုေတာ့မေမ့ေလ်ာ့ေသးပင္။ ေကာင္ကေလးမ်ား ပြဲမစမီက၀ုိင္း၍စုထားေသာေက်ာက္တံုးပံုႀကီးမွာလည္းအဆင္သင့္ျဖစ္ေနျပီ။
Mrs.Hutchinson၏သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူMrs.Delacroixသယ္လာေသာေက်ာက္တံုးႀကီးမွာ
ႀကီးလြန္းလွေသာေႀကာင့္သူမမွာ လက္ႏွစ္ဖက္ႏွင့္ေတာင္သယ္ယူရသည္။

“အားလံုးပဲ ျမန္ျမန္လာႀက.. ျမန္ျမန္လာႀက..” ဟူ၍ေျပာဆုိေနႀကသည္။

ကေလးမ်ားမွာလည္းေက်ာက္စရစ္ခဲလက္တစ္ဆုပ္စီႏွင့္အသင့္ရွိေနႀကျပီျဖစ္သည္။


Mrs. Hutchinson ကလူအုပ္ႀကီးရဲ႕အလယ္မွာေရာက္ႏွင့္ေလျပီ။ သူမက စိတ္လႈပ္ရွားလြန္းလို႕လက္ႏွစ္ဖက္ကိုအတင္းဆုပ္ထားသည္။
“မတရားဘူး”

ေက်ာက္တံုးတစ္တံုးက သူမရဲ႕ေခါင္းကုိထိမွန္သြားသည္။
“ မတရားဘူး.. မမွ်တဘူး.. ” ဟုသာတစာစာေအာ္ေနသည္။
သို႕ေသာ္လည္း....

စာေရးဆရာမ Shirley Jackson ရဲ႕ ပံုျပင္တုိ "The Lottery" ကိုဆီေလ်ာ္ေအာင္ဘာသာျပန္ပါသည္။

• (5) Comments
• Permalink
• RSS 2.0
• 
• 
• 
• 
• 

ထီ

• Posted: 10:41:00 PM
• |
• Author: Winkabar
• |
• Filed under: ထီ, ပံုျပင္

• (0) Comments
• Permalink
• RSS 2.0
• 
• 
• 
• 
•